Het begin

Soms ben je maanden – of zelfs jaren – op zoek naar dat ene perfecte huis. Je denkt het gevonden te hebben, maar dan ontbreekt er weer iets: de locatie is nét niet goed, of er mist een belangrijk detail. Zo ging het bij ons ook.

We hadden het prima naar ons zin in ons appartement in Mar de Pulpi. Een heerlijk dakterras, uitzicht op zee én bergen, een groot zwembad… Wat wil je nog meer? Nou, iets minder regels misschien! De Vereniging van Eigenaren werd gerund door een stel Fransen met een voorliefde voor regeltjes. Sinds corona mochten we bijvoorbeeld niet meer ’s avonds zwemmen. Hartje zomer om 20:00 uur het zwembad dicht? Daar ging onze avondduik! Het werd ons allemaal wat te veel gedoe.

Dus, stiekem, waren we al een tijd op zoek naar een huis met meer privacy. Een eigen zwembad, wat luxe, faciliteiten in de buurt én gewoon aangesloten op water en stroom. Want off-grid klinkt leuk, maar wij houden toch van een beetje comfort.

Onze Peugeot 107 stond al in Spanje, geparkeerd op het vliegveld. Klein, maar ideaal voor wat wij nodig hebben. Onderhoud hoort erbij, en Kees had hiervoor al eerder contact gehad metPeugeot-dealer, Damián Gómez, in de buurt van Mar de Pulpi. Wat begon als een routineklusje, werd het begin van iets bijzonders. Damián junior (de zoon van de eigenaar) bracht de auto terug en raakte met Kees aan de praat. Over wonen in Mar de Pulpi, over dromen van een huis in de bergen met een zwembad, drie slaapkamers, drie badkamers en – natuurlijk – een fantastisch uitzicht.

En toen gebeurde het: Damián vertelde dat hij precies zo’n huis te koop had voor kennissen van hem. Toeval bestaat niet, toch? Damián is bouwkundig ingenieur en kent de markt op z’n duimpje. Hij zou zelfs kunnen helpen met de verkoop van ons appartement. Het balletje begon te rollen.

Nog diezelfde dag stuurde Damián een linkje naar de advertentie. Kees maakte een afspraak en ging kijken. Het huis bleek een schot in de roos! Natuurlijk, het had wat liefde nodig: een bruine keuken uit een ver verleden, blauwe tegeltjes in de badkamer en een zwembad met groen water onder een oud zeil. Maar de basis was top: dubbele beglazing, aluminium kozijnen, stevige deuren. En meer dan 13.000 vierkante meter grond om van te dromen.

Gea kon er in oktober helaas niet bij zijn, maar kwam later alsnog kijken. Ook zij was meteen verkocht. Dit moesten we doen!

We vroegen Damián om ons appartement te verkopen. Kees maakte een flitsende verkoopvideo, zette advertenties online, en toen was het afwachten. In maart kwam de derde kijker – via een Belgische makelaar, vriend van Damián – en het was meteen raak: een Madrileen wilde het appartement kopen, bijna voor de vraagprijs. Stap één was gezet!

In juni was de verkoop rond, en op 12 juni 2025 droegen we het appartement over. Precies 7 jaar en één dag hebben we ervan genoten.

Ondertussen maakten we plannen voor het nieuwe huis, spraken veel met Damián, en vonden een Nederlandse advocaat in Vera, Linda de Rijck. Want ja, vertrouwen is goed, maar controle is beter (dank je wel, Lenin!). We hebben genoeg afleveringen van “Ik Vertrek” gezien om te weten dat je in Spanje niets aan het toeval moet overlaten.

We zijn superblij en kijken uit naar de verbouwing en het nieuwe avontuur. Wordt vervolgd!