Update voortgang

Het wordt tijd voor een nieuwe update, want er gebeurt van alles en tegelijk ook weer helemaal niets. Het grote struikelblok is nog steeds hetzelfde: de eerste verdieping van het huis blijkt twintig jaar geleden zonder vergunning gebouwd te zijn. In Spanje geldt dat zoiets na zes jaar meestal vanzelf als legaal wordt gezien, maar toch… wij willen geen gedoe achteraf. Daarom is afgesproken dat de verkoper alles netjes gaat legaliseren.

Damian, die dit soort dingen gelukkig vaker doet, heeft er een uitgebreid rapport van gemaakt. De “nieuwe situatie” , al bestaat die in werkelijkheid natuurlijk al járen. Het rapport is inmiddels naar het Registro gestuurd. En toen begon het echte Spaanse bureaucratische spel.

Want: de buren moeten allemaal officieel worden gevraagd of zij het eens zijn met de aanpassing. Twintig jaar niemand gehoord, maar toch komt er iemand langs de deuren. En als ze twee keer niet thuis zijn? Dan wordt er een heel bericht in het Boletín Oficial del Estado geplaatst, de Spaanse Staatscourant. In die periode kan iedereen bezwaar maken. Je voelt ‘m al: dat kan maanden duren.

We hadden de hoop om dit jaar nog eigenaar te worden eigenlijk al een beetje opgegeven. Tot gisteren. Toen belde Damian. Goed nieuws: volgens iemand bij het Registro kan het ineens heel snel gaan. Binnen twee weken akkoord, zei hij, en met een beetje geluk half november de overdracht. Dat zou toch wat zijn!

Ondertussen hebben we geconcludeerd dat één rit met de bus onmogelijk voldoende is om alles te verhuizen. Er moet echt twee keer gereden worden. Maar ach, een extra roadtrip naar Spanje klinkt niet verkeerd. De bus heeft inmiddels een beurt gehad en, zou er dus tegen moeten kunnen.

En eerlijk is eerlijk: vooral Kees heeft daar zelf voor gezorgd. Hij heeft zich de afgelopen maanden ontpopt tot echte gereedschapsverzamelaar. Boormachine, kettingzaag, bladblazer, stukadoorspakket… noem het maar op. Met twee huizen die allebei kluswerk nodig hebben, kan hij ook moeilijk anders. De bus gaat nu al “liefkozend” door het leven als Kees’ Klus Bus.

Na de tweede tour blijft de bus overigens achter in Spanje, en zetten we deze op een Spaans kenteken. Dat is stukken goedkoper qua verzekering en wegenbelasting dan het ding op Nederlands kenteken te houden.

Dus nu is het wachten. Nog eventjes, hopelijk. Alles lijkt er op dat we binnenkort écht eigenaar worden. Het begint nu wel te kriebelen. Wij kunnen niet wachten tot het zo ver is.